Για τα ογδόντα χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών με επικεφαλής τον αρχιμουσικό Βύρωνα Φιδετζή ερμηνεύει έργα που γεννήθηκαν μέσα στα δραματικά χρόνια του αγώνα και συγκινούν με τα οικουμενικά τους μηνύματα, εκφράζοντας το θρήνο για τα θύματα του πολέμου και τον παγκόσμιο πόθο για την ειρήνη. Το 1944 ο Θεόδωρος Καρυωτάκης αφιερώνει τη συμφωνική εικόνα Επικό τραγούδι στη «μνήμη των ηρωικών νεκρών του ελληνικού λαού». To 1943 o Μπόχουσλαβ Μαρτινού μνημονεύει στο συμφωνικό του ποίημα Μνημείο στο Λίντιτσε τους αντιστασιακούς που έχασαν τη ζωή τους, όταν οι ναζιστές ισοπέδωσαν το χωριό Λίντιτσε της Τσεχοσλοβακίας. Μέσα στην Κατοχή, ο Μανώλης Καλομοίρης μελοποιεί ποιήματα του Κωστή Παλαμά που παρουσιάζονται στον κύκλο τραγουδιών Πολιτεία και μοναξιά στις 27 Φεβρουαρίου 1944, ακριβώς ένα χρόνο μετά το θάνατο του ποιητή. Το 1960 ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς αφιερώνει το σπαρακτικό Κουαρτέτο εγχόρδων σε ντο ελάσσονα στη «μνήμη των θυμάτων του φασισμού και του πολέμου». Ο Κώστας Νικήτας μεταγράφει το Κουαρτέτο για μικρό ορχηστρικό σύνολο, και αυτή την εκδοχή θα ακούσουμε στη συναυλία. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με το έργο Παραλλαγές και φούγκα πάνω σε ένα θέμα του Πέρσελ. Γραμμένο το 1945, το αριστούργημα του Μπρίττεν ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχικό του σκοπό ̶ να συστήσει στους νέους τα όργανα της ορχήστρας ̶ , συστήνοντας τους ακροατές ανεξαρτήτως ηλικίας σε έναν κόσμο όπου υπάρχει ελπίδα.
ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ
Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
