Συνοπτικά

Μέσα από την αφήγηση ενός (επινενοημένου) ομοτέχνου, σύγχρονου του Σκαλκώτα, ο οποίος αναδεικνύεται σ’ έναν από τους μεγαλύτερους θαυμαστές και αντιζήλους του, παρακολουθούμε  τόσο τη ζωή του σπουδαίου συνθέτη, όσο και την αμηχανία πρόσληψης και την αδυναμία κατανόησης του έργου του από τους ομοτέχνους της εποχής του.

Κι όλα αυτά μέσα από την «καταραμένη» σχέση ενός  μουσικού με τη μουσική, ενός ανθρώπου που δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει  στο πρόσωπο του αντιζήλου του Νίκου Σκαλκώτα,  το alter ego του, αυτό που ποτέ δεν κατάφερε ο ίδιος να είναι, και στο έργο του Σκαλκώτα εκείνη τη μουσική δημιουργία που αξίζει να μείνει στην αιωνιότητα – για την οποία κι ο ίδιος θα… διαπραγματευτεί με το κοινό.

Ο μονόλογος γραμμένος το 2003, παρουσιάζεται για πρώτη φορά σκηνικά ως δραματοποιημένο αναλόγιο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το Έτος Σκαλκώτα.

Στην παράσταση ακούγονται αποσπάσματα έργων του Νίκου Σκαλκώτα.