ΕΝΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΦΥΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΙΣ ΔΥΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΑΖ.
Σε αντίθεση με τη λόγια εκκλησιαστική μουσική, για την κοσμική μουσική του Βυζαντίου ελάχιστα γνωρίζουμε. Βυθισμένη στην αχλή του χρόνου, τη διαισθανόμαστε στις σωζόμενες τοιχογραφίες στο ημίφως των μοναστηριών, στις λαογραφικές περιγραφές και στον φανταστικό απόηχο των μεγάλων πομπών, στα δρώμενα και τα θεάματα του βυζαντινού ιπποδρομίου, ανάμεσα στα οποία, και ο χορός των πυρσών. Η προσπάθεια της ανασύστασης χαμένων πτυχών της κοσμικής μουσικής του Βυζαντίου ήταν η πρόκληση και η πηγή έμπνευσης για τη σύνθεση του σημαντικού αυτού έργου. Ο Χορός των πυρσών χρησιμοποιεί μια μεικτή μουσική γλώσσα και διερευνά τη δυνατότητα συνύπαρξης διαφορετικών ιδιωμάτων, όπως της λόγιας βυζαντινής παράδοσης και της ευρύτερης ανατολικής μουσικής, που συμπλέουν με στοιχεία από τη ρομαντική περίοδο και κυρίως την τζαζ. Ονειρικά ηχοτοπία εναλλάσσονται με έντονες στιλιστικές παραθέσεις, επιβλητικά και εντεινόμενα χορωδιακά μέρη ανταλλάσσουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους με τους σολίστ, ενώ το έργο ξετυλίγεται παράλληλα με την αφήγηση που βασίζεται σε κείμενα της ελληνικής γραμματείας.
ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ
Φόρμιγξ
Μεγάρο Μουσικής Αθηνών
