Συνοπτικά

Σε αντίθεση με τους γερμανούς συνθέτες που έγραφαν μουσική δωματίου εστιάζοντας παραδοσιακά στα έγχορδα, πολλοί γάλλοι δημιουργοί του 19ου και του 20ού αιώνα υπήρξαν πιο ανοιχτοί στο να πειραματιστούν με τα ιδιαίτερα ηχοχρώματα των πνευστών και να τα αξιοποιήσουν με τη γνωστή γαλλική φαντασία και φινέτσα στα έργα τους. Το Σεξτέτο της Λουίζ Φαράνκ (της πρώτης γυναίκας καθηγήτριας πιάνου στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού) γράφτηκε στα 1851-52 και είναι το πρώτο έργο στην ιστορία για κουιντέτο ξύλινων πνευστών και πιάνο. Το παράδειγμά της ακολούθησαν πολλές δεκαετίες αργότερα, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, ο Φρανσίς Πουλένκ και ο Ζαν Φρανσαί, γράφοντας μουσικές ανάλαφρες, χαριτωμένες, γεμάτες χιούμορ και ευχάριστα εκκεντρικές.