ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΒΙΟΛΟΝΤΣΕΛΟ ΠΙΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΠΑΣΟ ΚΟΝΤΙΝΟΥΟ.
Στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα, το Λονδίνο ήταν μία από τις σημαντικότερες μουσικές σκηνές του ώριμου μπαρόκ, προσελκύοντας πολλούς μουσικούς από την ηπειρωτική Ευρώπη. Ανάμεσά τους, πολλούς βιρτουόζους βιολοντσελίστες που συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία της αγγλικής σχολής βιολοντσέλου. Τα έργα του προγράμματος, γραμμένα από ιταλούς συνθέτες της εποχής οι οποίοι έζησαν στο Λονδίνο, είναι χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της σχολής, με τη διαφορά ότι κινούνται σε υψηλές τονικές περιοχές για τα δεδομένα της εποχής. Το γεγονός αυτό κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει ότι προορίζονταν για ένα μικρότερο όργανο, ένα μικρό βιολοντσέλο ή ένα μεγάλο βιολί, το λεγόμενο τετράχορδο βιολοντσέλο πίκολο. Ο βιρτουόζος βιολοντσελίστας Δήμος Γκουνταρούλης, καλλιτέχνης ανήσυχος, ευέλικτος και ανοιχτός σε παντός είδους μουσικές προκλήσεις, γνώρισε το υβριδικό αυτό όργανο μέσα από τη θητεία του στον μαγικό κόσμο της παλαιάς μουσικής. Μαζί με μουσικούς που κατέχουν τα μυστικά του μπαρόκ, μας καλεί να γνωρίσουμε από κοντά τον ιδιαίτερο ήχο του και μέρος από το σπάνιο, αυθεντικό του ρεπερτόριο.
