Από τον γερμανικό ρομαντισμό του Μπραμς και το τσέχικο ιδίωμα του Ντβόρζακ έως το ατμοσφαιρικό ύφος του Αρμένιου Μπαμπατζανιάν, το Τρίο el Greco παρουσιάζει μία λιγότερο φωτισμένη πλευρά του ρεπερτορίου, που κρύβει απρόσμενες ομοιότητες μεταξύ αυτών των ετερόκλητων δημιουργών.